Welke held volgt de oproep?

Sinds gisteren ligt er een steen op mijn maag. Eerst kreeg ik een appje: “Heb je telegraaf gezien met het aangespoelde kindje”. Nee, dat had ik niet. Maar wat een verontrustend zinnetje. En toen ik de foto zag, landde de steen recht onder mijn navel.

Onze jongste is 4. Net een maatje groter dan het hummeltje dat ik daar met zijn neus in het zand zag liggen. Waar het me tot nu toe nog lukte om de verschrikkingen die de vluchtelingen meemaken langs de rand van mijn comfortabele leven te laten glijden, zijn ze nu binnen. En zo, dit doet pijn.

“Het enige wat ik kon doen was de schreeuw van zijn levenloze lichaam laten horen”, zei de fotografe die zijn lichaam op het strand zag liggen. En: “Ik hoop dat er na vandaag iets verandert”. En velen hopen dat met haar.

Voor Aylan – en voor vele andere kinderen die al sneuvelden – is het te laat. Maar wat gaan we doen voor de rest? De foto is een stevige oproep voor ons allen.

Nederland kwam gisteren massaal in beweging. Er is extra gedoneerd aan Stichting Vluchteling en het Rode Kruis. Er komt een stille tocht. “Bij mij in huis is plek”, zag ik voorbijkomen op Twitter. Allemaal mensen die gevoelens van wanhoop wisten om te zetten in acties. Om de wereld mooier te maken, dan hij nu is.

Het op een menselijke manier opvangen van de vluchtelingen is 1 ding waar we samen voor kunnen zorgen. De uitzichtloze situatie waar ze zich in bevonden, is een ander onderwerp, waarmee we internationaal met onze handen in het haar zitten. Zoveel haat, angst, geweld en ingegraven standpunten in de landen waar ze vandaan komen. En waar haat is, is geen ruimte voor liefde.

Van Mandela bestaat een quote:

“No one is born hating an other person because of the colour of his skin,
or his background,
or his religion.
People must learn to hate,
and if they can learn to hate,
they can be taught to love,
for love comes more naturally to the human heart than its opposite”.

Voor de goede afloop van het verhaal in Syrië wens ik dat vanochtend iemand met de spirit van Mandela opstond en mompelde: “Eureka! Liefde. En vergeving. Deze reis is voor mij”.