“Met de auto?”
Met opgetrokken wenkbrauwen kijk ik manlief aan. Wil hij echt met de auto naar de ouderavond, twee straten verder?
Na een lange strenge blik van mijn kant stapt hij sputterend op de fiets. Hij denkt dat het zo gaat hozen. Ik denk van niet.
De uitleg van de juf duurt een uur. Een loodgrijze wolk schuift langzaam over de school. Gevolgd door een regengordijn. En door indrukwekkende flitsen en donders.
Uiteindelijk stappen we weer op de fiets. De putten zijn overgelopen, onze banden ploegen zich door het water, mijn hakken lopen vol en we zijn nat tot op de draad.
Thuis probeer ik onopvallend naar binnen te vluchten. Ik word ingehaald door een druipende echtgenoot.
Gelukkig kunnen blikken niet doden.
Mooi!
Hoe is het met je?
Goed! Ik stuur je een berichtje :0)