Stiekem neem ik een hapje van mijn nieuwe chocoladereep. Extra dark chocolate, chilli and lime.
Binnen twee seconden staan mijn twee jongens voor mijn neus. Ze willen ook!
De onrechtvaardigheid dat mama chocola eet, helemaal alleen. Ze vragen om een stukje, bedelen, beginnen te stampen. Alsof ze iets te kort komen! Tssss.
Dus ze krijgen een stukje. Allebei. Hun triomfantelijke blik gaat langzaam van verbaasd naar geschokt. Dan beginnen ze te roepen: “Water! Water!”
Voor ik het weet staan ze allebei met een glas water in hun hand.
“Lekker, jongens?”
Had die snoetjes wel willen zien. Kostelijk!
Sommige dingen veranderen blijkbaar nooit: als kind moest je soms stiekem snoepen. Als ouder moet je dat weer!
Na het proeven hoefde het niet meer stiekem.