Vorige maand schreef ik: in november schrijf ik 50.000 woorden van mijn boek. Het is nu 6 november. En het zijn er pas 4.123. In dit tempo ben ik half januari pas klaar.
Het probleem is dat ik geen hoek om kan slaan zonder dat ik word geconfronteerd met stervende mensen aan de grens van Europa. En niet een paar: het kunnen er zo maar héél, héél veel worden. En als ze het redden, komen ze in een Europa dat de vluchtelingenstroom niet zo lekker aan kan.
Ik voel dat ik sta toe te kijken terwijl er een hele zwarte bladzijde in onze geschiedenis geschreven wordt. Als die kinderen van ons over 10 jaar vragen: wat heb jij eigenlijk gedaan toen? Nog niks.
En wat er uit mijn pen komt is dus weer een blog over vluchtelingen. En geen boek.
Vanochtend vond ik de Tegenlicht-aflevering “Gimme Shelter” van 18 oktober dit jaar. Vol mensen die de handschoen hebben opgepakt en van alles zijn gaan doen. Van klein en simpel tot ingewikkelder en groot.
Hartverwarmend en inspirerend.
Heb je ook het gevoel dat je wel iets zou willen doen maar heb je geen idee wat? Dan hierbij nog de link naar een gave website:
https://www.ikwilietsdoenvooreenvluchteling.nl/initiatieven/
Een zo uitputtend mogelijk overzicht van alles waar je je handen voor uit je mouwen kunt steken. Superhandig.